Εκδηλώνονται συνήθως με τη μορφή ερυθηματωδών ή καφεοειδών, τραχέων στην ψηλάφηση (σαν γυαλόχαρτο) κηλίδων ή πλακών. Συνήθως είναι πολλαπλές. Ενίοτε προκαλούν κνησμό ή έχουν μια αίσθηση «τραβήγματος».

Τυπικά εμφανίζονται σε φωτοεκτεθειμένες περιοχές του σώματος σε μεσήλικα άτομα άνω των 50 ετών συνήθως και συνήθως σε ανοιχτόχρωμα δέρματα, λόγω της χρόνιας έκθεσης των ατόμων στην υπεριώδη ακτινοβολία. Συγκεκριμένα συνηθέστερα εμφανίζονται στο φαλακρό της κεφαλής, πρόσωπο, αυτιά, χείλη και ραχιαία επιφάνεια των χεριών. Η υπεριώδης ακτινοβολία που παράγεται από λάμπες στα σαλόνια μαυρίσματος είναι εξίσου επικίνδυνη με τον ήλιο.

Αν αφεθούν χωρίς θεραπεία, επί αυτών μπορεί να αναπτυχθούν διηθητικά καρκινώματα του δέρματος. Επομένως είναι βλάβες που πρέπει να ανγνωρίζονται έγκαιρα και να θεραπεύονται, όχι μόνο για λόγους αισθητικής.

Οι ασθενείς με ακτινικές υπερκερατώσεις θα πρέπει να εξετάζονται από δερματολόγο ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τόσο για να προλαμβάνονται και να αντιμετωπίζονται τυχόν νέες βλάβες, όσο και γιατί οι ασθενείς με πολλαπλές ακτινικές υπερκερατώσεις είναι ασθενείς υψηλού κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου του δέρματος γενικά και όχι μόνο επί των ακτινικών τους υπερκερατώσεων. Αυτό συμβαίνει γιατί η παρουσία ακτινικών υπερκερατώσεων αποτελεί δείκτη φωτοκαταστροφής του δέρματος.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι κατά κανόνα ελάχιστα επεμβατικές. Αν οι βλάβες είναι λίγες, αντιμετωπίζονται μεμονωμένα (π.χ. με κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, διαθερμοπηξία, laser CO2), ενώ όταν υπάρχει σημαντική φωτοκαταστροφή του δέρματος με συρρέουσες βλάβες, τότε αντιμετωπίζεται συνολικά η ευρύτερη πάσχουσα περιοχή (π.χ. με κρέμα ιμικουιμόδης, φωτοδυναμική θεραπεία).