Οι περιοχές που προσβάλλονται συνήθως είναι οι άκρες χείρες και τα πέλματα, ενώ λιγότερα συχνά προσβάλλεται το πρόσωπο αλλά και οποιαδήποτε άλλη περιοχή του σώματος.

Υπάρχουν κυρίως τρεις μορφές μυρμηκιών:

• Οι κοινές μυρμηκιές που εμφανίζονται συνήθως στη ραχιαία επιφάνεια άκρων χειρών και ποδών, γύρω από τα νύχια, στους αγκώνες και στα γόνατα. Η κλινική εικόνα των ομαλών μυρμηκιών είναι αυτή των ογκιδίων στο χρώμα του δέρματος με ανώμαλη επιφάνεια.
• Οι ομαλές μυρμηκιές που είναι επίπεδες με λεία επιφάνεια, κοκκινωπές ή στο χρώμα του δέρματος, συχνά πολυάριθμες και εμφανίζονται κατά ομάδες κυρίως στο πρόσωπο και στις ραχιαίες επιφάνειες των άκρων χειρών. Είναι ανώδυνες.
• Οι πελματιαίες μυρμηκιές που συχνά τείνουν να αναπτύσσονται προς το εσωτερικό του δέρματος, προκαλούν πόνο, και μπορεί εσφαλμένα να εκληφθούν ως τύλοι/κάλοι.

Ο συγκεκριμένος ιός είναι αρκετά μεταδοτικός. H μετάδοσή τους γίνεται κυρίως με άμεση επαφή ή έμμεσα με κοινόχρηστα αντικείμενα ή κατόπιν χρησιμοποίησης κοινόχρηστων χώρων π.χ. ντουζ ή πισινών.

Μικρές λύσεις του δέρματος ίσως είναι απαραίτητες για να ενοφθαλμιστεί ο ιός. Αυτό εξηγεί τη συχνή εντόπιση των μυρμηκιών σε περιοχές που συνήθως υφίστανται τραυματισμούς (άκρα χείρα, άκρο πόδι, γόνατο). 

Εκτός των παιδιών και των νεαρών ενηλίκων, υψηλές πιθανότητες για την εκδήλωση μυρμηκιών έχουν και τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα λόγω της αδυναμίας τους να καταπολεμήσουν τον ιό  HPV που τις προκαλεί. Ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα π.χ. οι μεταμοσχευμένοι είναι πιο επιρρεπείς στη νόσο και οι δερματικές βλάβες που εμφανίζουν είναι περισσότερες ή μεγαλύτερες και ανθίστανται περισσότερο στη θεραπεία.

Η θεραπεία των μυρμηκιών πρέπει να γίνεται έγκαιρα για την αποφυγή αυτοενοφθαλμισμού (μετάδοσης από μια περιοχή του σώματος σε μια άλλη) και μόλυνσης άλλων ατόμων. Μπορεί να εφαρμοστεί θεραπευτικά το laser CO2, η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο και η διαθερμοπηξία, ανάλογα με τη θέση και τη μορφή της μυρμηκιάς. Η επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες είναι άμεση.

Εκτός των παραπάνω μεθόδων, ως συμπληρωματική θεραπεία σε κάποιες περιπτώσεις συνιστάται εφαρμογή στο σπίτι π.χ. κερατολυτικών ουσιών, αλλά απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή κατά τη χρήση τους. 

Αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας αποτελεί η παρακολούθηση και επανεξέταση για διάστημα λίγων μηνών ώστε να εντοπίζονται και να εξαλείφονται άμεσα πιθανές νέες βλάβες που επώαζαν και δεν είχαν ακόμη εκδηλωθεί τη στιγμή της πρώτης θεραπείας.